باز هم روز ۱۷ مرداد ماه روز خبرنگار از راه رسید ؛ روزی که قرار است خبرنگاری و روزنامه نگاری مورد توجه قرار گرفته و از زحمات آنها تجلیل شود ،روزی که فقط یک روز است ولی یک دنیا حرف است ،در این روز هر کس که ما را بشناسد پیامک تبریک می فرستد بدون اینکه از مشکلات ما اطلاع داشته باشند ،دردهای قشر خبرنگار زیادند و درمان کم !
نمی دانیم که آیا این حق را داریم که دردهایمان را بنویسیم یا نه ؟به هر حال فرصت خوبی است که از آلام خبرنگار بنویسیم هر چند که نمی دانیم گوش شنوایی هست یا نه ؟
روز خبر نگار در سوادکوه شمالی امسال نیز مثل سالهای گذشته به همان صورت انجام پذیرفت.
متاسفانه امسال ظاهرا باید مشکات متعدد دیگری در پیش رو داشته باشیم .صبح روز پنج شنبه مورخه ۱۸مرداد ۱۴۰۳ پس ازجلسه شورای اداری که همه مدیران حضور داشتند مقرر گردید پس از پایان جلسه در دفتر یکی از پایگاههای اصحاب رسانه شهر باران جهت تبریک روز خبر نگار حضور داشته باشند که متاسفانه تنها دکترمحمدی راد فرماندار با آن حال نا مساعدی که داشتن و ریس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی که برای رسانه ارزش قائل بودند به احترام این روز تشریف آوردند وبه درد دل مدیر این مجموعه گوش دادند.
364روز در سال را مدیران حرف میزنند ما مینویسم و گوش میدهیم ولی خودشان نمی توانند یک روز را آن هم تنها برای دل خوش کردن اصحاب رسانه به حرفهای آنها گوش دهند این است برخورد صمیمی مدیران با اصحاب رسانه نمیدانم نام این بی مهری را چه بنامم
از مهمترین مشکلات این قشر زحمت کش نبود امکانات مناسب برای فعالیت رسانه ای،، نبود نظام ارزیابی قوی و نگاه غلط به خبرنگاران از جانب مدیران از جمله مشکلات فرا روی فعالان رسانه ای سوادکوه شمالی است
